ارث

این آتشی که شعله زده بینِ خانه‌ام                ارثی بُوَد که ز مادر به من رسید

کفن

کفن‌ها بر بدن پیچید و فرمود:                خدایا بی کفن جدّم حسین است

آتش

یاد آن روز که در خانه‌ام آتش افتاد                سر به دیوار زده نام تو را سر دادم

مزد

ز دستِ کینه‌ی دشمن کجا کنم فریاد                ببین جماعت دنیا چگونه مزدم داد

شقایق

شیعه بی قرآن ناطق گشته است                جسمِ صادق چون شقایق گشته است

از داغ تو شد جهان عزادار

اى مهر تو بهترین علایق

جان‎ها به زیارت تو شایق

ما را نبود به جز خیالت

یارى خوش و همدمى موافق

بیمارى روح را دوا نیست

جز مهر تو اى طبیب حاذق

اى نور جمال كبریائى

اى نور تو زینت مشارق

روزی كه دمید نور خلقت

رخسار تو بود صبح صادق

از جلوه تو تبارك الله

فرمود به خلقت تو خالق

حسن تو خود از جمال زهراست

اى زاده بهترین خلایق

بر تخت كمال و تاج عصمت

آخر كه بود به جز تو لایق

تفسیر كمال ایزدى بود

گفتار تو اى امام صادق

باشد سخن تو جاودانى

بوده است چو با عمل مطابق

افسوس شدى شهید، آخر

از حیله ناکسی منافق

از داغ تو شد جهان عزادار

زیرا به تو عالمى است عاشق

ماتم زده‎ایم و غم چو دریاست

دل‎ها همه چون شكسته قایق

      "حسان"